ویدئو پروژکتور یا تلویزیون…بیشتربدانید

ویدئو پروژکتور یا تلویزیون…بیشتربدانید

اگر قصد خرید تلویزیون با صفحه نمایش بزرگ را برای محل کار خود دارید، پیشنهاد می‌کنیم پیش از هر کار این مقاله را مطالعه کنید، شاید بتوانید جایگزین بهتری با هزینه‌ی کمتر و خروجی بزرگ‌تر را نیز در نظر بگیرید امروزه با بالا رفتن کیفیت نمایش پروژکتورها، این ابزارها که روزگاری تنها در موارد محدودی به کار گرفته می‌شدند، کاربری بیشتری یافته‌اند بیایید به برخی از نقاط مثبت و منفی این ابزارهای نمایش بپردازیم و ببینیم آیا می‌توانیم آن را جایگزین تلویزیون کنیم، یا خیر.

علی رغم اینکه شخصاً مقالات بسیاری درباره تلویزیون ها موجود می باشد ، آخرین بار در تابستان سال ۲۰۰۰ یک تلویزیون ۲۷ اینچ CRT برای خود خریدم. در عوض تمامی کاربری های تلویزیون را بر روی صفحه‌ی ۱۰۲ اینچی که پروژکتورم ایجاد می‌کند، تماشا می‌کنم. جالب است بدانید نه تنها هزینه‌ی راه‌اندازی یک پروژکتور چندان زیاد نیست، بلکه جای زیادی اشغال نکرده، وزن کمی دارد و از همه مهم تر صفحه خروجی بزرگ‌تری را با قیمت بسیار کم به شما هدیه می‌کند و نصب و راه‌اندازی اش به مراتب ساده‌تر از آن چیزی است که فکرش را می‌کنید. در این مقاله به بررسی مزایا و معایب پروژکتورها خواهیم پرداخت و اینکه چرا چنین وسیله‌ای حقیقتاً برای بسیاری مناسب تر است.

اصول اولیه پروژکتورها

پروژکتورهای نمایش از جلو در حقیقت سامانه‌ای دو تکه هستند: یک پروژکتور که تصاویر را ایجاد می‌کند و صفحه‌ی مخصوصی که آن را بازتاب می‌دهد. دانستن اینکه پروژکتورها از دو بخش اصلی تشکیل شده‌اند، برخی افراد غیر متخصص را می‌ترساند و آنها از خرید و نصب آن صرف نظر می‌کنند. در حالی که این کار بسیار ساده و سهل است. پروژکتورهای مورد نظر ما عموماً با یکی از این سه فناوری تولید شده‌اند: DLP، LCD یا LCOS

پروژکتورهای LCD اصولاً با همان فناوری ساخته شده‌اند که در تلویزیون هایی با پنل تخت (Flat-Panel) مشاهده میکنیم . در واقع، پروژکتورهایی از این دست در حوزه‌ی قیمتی ارزان تا متوسط جای می‌گیرند. البته مدتی قبل آن‌ها را می‌توانستیم در دسته‌ی پروژکتورهای اقتصادی یا بسیار ارزان قیمت جای دهیم، اما با توجه به پیشرفت‌هایی که در برخی از مدل‌های جدید صورت گرفته قدری بر قیمت تمام شده‌ی آن‌ها افزوده شده است. پاناسونیک  برای نمونه در چند سال گذشته پروژکتورهای بسیار خوبی تهیه و به بازار عرضه کرده است.

پروژکتورهای DLP یا پردازش دیجیتالی نور (Digital Light Processing) از تراشه های کوچکی با میلیون ها آینه‌ی کوچک تشکیل شده‌اند. این دسته از پروژکتورها در محدوده ی قیمتی بسیار ارزان تا فوق گران جای می‌گیرند که نه تنها برای استفاده های شخصی بلکه برای سالن های سینما نیز کاربرد دارند. نمایش دیجیتال در سالن های سینما اغلب با استفاده از پروژکتورهای DLP صورت می‌گیرد. هر چند نسبت کنتراست و سطح مشکی تصویر خروجی آن‌ها به خوبی بسیاری از پروژکتورهای LCOS یا مدل‌های LCD نیست، اما وضوح نمایش حرکت آن بهتر از سایر نمونه هاست. به همین خاطر از پروژکتورهای DLP زیاد تعریف نمی‌کنیم، اما عموماً کیفیت تصویر آن‌ها خیلی خوب است.

LCOS  یا پروژکتورهای کریستال مایع بر روی سیلیکون (liquid Crystal on Silicon) را می‌توان نمونه‌ای هیبریدی (دوگانه) و از ترکیب دو نوع پروژکتور پیشین  یعنی DLP و LCD  دانست. که بر روی صفحه آینه‌ای آن لایه‌ای از کریستال مایع قرار دارد. از این گذشته سطح رنگ مشکی و نسبت کنتراست هر دو در حد بسیار عالی است.

فواید پروژکتورها

اندازه: این یکی از مواردی است که در وهلۀ اول به نظر می‌آید و از عوامل مهم در انتخاب پروژکتور مناسب با توجه به نیاز فرد است. شخصاً یک پروژکتور با عرض نمایش ۳٫۶ متر یا ۱۴۴ اینچ در خانه دارم که می‌تواند به خوبی فیلم‌ها را به نسبت ۲٫۳۵:۱ نمایش دهد. و در حالت تصویری ۱۶x9 شخصیت‌های فیلم تقریباً اندازه‌ی واقعی خودشان هستند، شاید هم قدری بزرگ‌تر و در حالت کلوزآپ، سر کاراکتر فیلم تقریباً ۱٫۲ متر می‌شود.

حال از منظر دیگری به این موضوع نگاه کنیم. تماشای فیلم «ارباب حلقه‌ها» با نسبت ۲٫۳۵:۱ در صفحه‌ی نمایشی که تقریباً تمامی فضای دیوار روبروی شما را پر می‌کند حقیقتاً بسیار جذاب است. به تازگی هم، از تلویزیونی که در خانه داشتم به عنوان نمایشگر رایانه استفاده می‌کنم. که به دلیل ابعاد بسیار بزرگ و خوبی که دارد خود تماشاخانه‌ای تمام عیار به شمار می‌رود.

در صفحات کوچک، تلویزیون‌های پنجاه اینچ و بیشتر، نمی‌توانید تمامی جزئیاتی که در فیلم های فول‌ اچ‌دی (۱۰۸۰ پیکسل) وجود دارد را از نزدیک ببینید. با توجه به فاصله‌ی متوسط ۳ متری که از تصویر داریم، چشم قادر به تشخیص تمامی موارد موجود در آن نیست. اما زمانی که این ابعاد را به ۱۰۰ اینچ یا بیشتر ارتقا می‌دهید، می‌توانید تک تک موهای فرد را شمارش کرد

اینجاست که پروژکتورهای K4 وارد بازی می‌شوند. هر چند گمان می شود کیفیت اولترا اچ‌دی در تلویزیون‌های K4 کیفیت جالبی ندارد، پروژکتورهای K4 انتخابی خوبی به شمار می‌روند. اصولاً هر چه تصویر بزرگ‌تر می‌شود نیاز به رزولوشن بالاتری خواهیم داشت. اغلب افراد احتمالا قادر به تشخیص پیکسل‌ها در تصویری ۱۵۰ اینچ از فاصله ۲٫۵ تا ۳ متری هستند. متأسفانه در حال حاضر پیدا کردن پروژکتورهای اولترا اچ‌دی سخت‌تر از تلویزیون‌های اولترا اچ‌دی شده است.

در نظر داشته باشید تصاویر کم کیفیتی که در  DVDهای معمولی یا شبکه‌های داخلی پخش می‌شوند در چنین دستگاه های نمایش با کیفیتی عذاب آور خواهد بود. بدتر از همه اینکه با تهیه چنین تجهیزاتی، خانه ی شما به پاتوق فیلم بازی‌های دوستان و آشنایان بدل شده و بیش از آن چیزی که برای خرید تجهیزات صوتی و تصویری هزینه کرده‌اید، باید برای پذیرایی از میهمانان دائمی سرمایه‌گذاری کنید!

دیدن راحت تر تصاویر:

شاید از خود بپرسید تماشای  تصاویر بزرگی به چشم آسیب نمی‌زند؟ در حقیقت، قضیه برعکس تصور شماست. پر کردن درصد بیشتری از فضای قابل مشاهده شما با درخشندگی متوسط بر روی صفحه‌ی نمایش بزرگ برای چشم آزار دهنده نیست. و بیشتر شبیه سینمای واقعی است که اغلب بیش از ۵ واحد نوری (فوت لمبرت) یا بیشتر تولید نمی‌کند (بر روی صفحه نمایش من، اغلب پروژکتورها چیزی بین ۳۰ تا ۴۰ واحد نور تولید می‌کنند ، و یک LED LCD می‌تواند تا سه برابر آن نور تولید کند.)

فضای مورد نیاز

اگر پروژکتور بر روی سقف نصب شود  صفحه آن می‌تواند بر روی دیوار تشکیل شود. نصب‌های گران قیمت‌تر شامل صفحات جمع شدنی نیز هستند که صفحه پروژکتور در سقف جمع شده و زمانی که از پروژکتور استفاده نمی‌کنید از نظر محو می‌شوند. برخی افراد نیز ترجیح می‌دهند دیوار را به خوبی رنگ کنند و دیگر صفحه نمایش نخرند، اما شخصاً این کار نمی‌پسندم.

البته می‌توانید در حالت معمول تلویزیون خود را به دیوار نصب کنید، اما بسیاری این کار را نمی‌کنند. البته این تلویزیون‌ها در مقایسه با صفحه بسیار سبک مورد نیاز پروژکتورها بسیار سنگین هستند، و حتی اگر از دستتان رها شود باز هم احتمال آسیب به آن بسیار کم خواهند بود.

معایب

نور: این مشکل بزرگی در نوع خود است. فرقی نمی‌کند که پروژکتور شما تا چه حد پرنور باشد، و باز هم فرقی نمی‌کند که صفحه نمایش شما از چه ماده‌ای شکل گرفته است، هر نور محیطی که در اتاق وجود دارد می‌تواند به تصویر نهایی شما آسیب برساند. تجربه‌ی تماشای تلویزیون با نوری که بر روی آن سایه افکنده را فراموش کنید، چرا که باید بتوانید کنترل تمام عیاری بر روی نور اتاق داشته باشید، در غیر این صورت تنها شب ها می‌توانید به تماشا بنشینید. در سینمای خانگی که شخصاً برای خود ایجاد کرده‌ام، روزها قدری نور وارد محیط می‌شود، هر چند آنقدر نیست که برای کیفیت تصویر تاثیر منفی داشته باشد ولی به همین خاطر است که تنها شب ها می‌توانم کیفیت دستگاه‌های پروژکتور را آزمایش و بررسی کنم که نهایتاً به تجربه‌ی عجیب و غریبی منجر شده است.

لامپ‌ها: تقریباً تمامی پروژکتورها از لامپ‌های UHP استفاده می‌کنند، که می‌تواند چند هزار ساعتی کار کند و بعد از آن نیز می‌توان با چند صد دلار دوباره آن را به حالت اول برگرداند. حدوداً هر دو سال یک بار باید آن را تعویض کنید که رابطه مستقیمی با میزان استفاده شما دارد. البته می‌توان لامپ های UHP را با لامپ‌های LED ارزانتر جایگزین کرد، ولی این لامپ ها نیز هزینه‌ی بالایی در پی دارند و کارایی لامپ‌های UHP را ندارند.

عادات عجیب و غریب: با استفاده از این پروژکتورها، برخی از عادات روزمره شما به طرز عجیبی تغییر خواهند کرد. مثلاً؛

از میزان راه رفتن‌تان در مقابل صفحه نمایش کاسته خواهد شد.

به همین خاطر نمی‌توانید از فناوری‌هایی نظیر Kinect یا کنسول‌های بازی Wii استفاده کند. چرا که ایستادن در مقابل تصویر موجب سایه افکندن بر آن می‌شود، البته اگر پروژکتور را بر روی سقف نصب کنید چنین مشکلی نخواهید داشت.صفحه نمایش تلویزیون دوستانتان بسیار کوچک‌تر به نظر خواهد رسید.

منبع :مجموعه وبسایت های شرکت ایده آل گستر