دراین مطلب قصد داریم به مقایسه سطح امنیت دوربین مداربسته تحت شبکه با آنالوگ باشیم،تاآخر باما همراه باشید…
امنیت شبکه و انتقال امن
انتقال اطلاعات به مثابه انتقال یک سری مدارک حساس از یک شخص به شخص دیگر می باشد. هنگامی که فرستنده بخواهد مدارک را ارسال کند، ابتدا باید مشخصات خود را اعلام کند. پس از این مرحله باید مشخص شود که آیا هویت اعلام شده با شخص فرستنده مطابقت دارد یا نه و در نهایت باید مشخص گردد که آیا این شخص قابل اعتماد است.اگر تمام این موارد به خوبی پشت سر گذاشته شوند، بسته مهر و موم شده ارسال گشته و به گیرنده خواهد رسید.
گیرنده نیز فرایندی مشابه با فرستنده را پشت سر خواهد گذاشت و صحت و مهر و موم نیز مورد بررسی قرار خواهد گرفت. پس از دریافت بسته، گیرنده آن را باز خواهد کرد و مدارک را خواهد خواند. یک ارتباط امن نیز بدین شکل انجام می گیرد و شامل سه مرحله می باشد:
۱ـ معرفی: مرحله اولیه به منظور معرفی فرستنده به شبکه و مقصد می باشد این مرحله به واسطه تعریف نام کاربری و رمز ورود، فیلترینگ آی پی MAC/ و یا SSL انجام می پذیرد.
۲ـ مجوز: هنگامی که بخش اول به پایان رسید، پیش از آنکه اتصال شکل گیرد، مجوز کاربر باید بررسی گردد. در این مجوز میزان دسترسی کاربر مشخص شده است. سطح دسترسی به واسطه یک پایگاه داده ای از پیش تعیین شده تعریف می شود و به واسطه نام کاربری و رمز ورود به کاربر اختصاص داده می شود.
۳ـ سطح محرمانه بودن: بخش نهایی تعیین سطح محرمانه بودن اطلاعات می باشد. این بخش به وسیله کدگذاری ارتباط شکل می گیرد و افراد غیرمجاز را محدود می کند. استفاده از سیستم کدگذاری می تواند باعث کاهش دسترسی و سطح عملکرد کاربر گردد. در این بخش از روش های مختلفی استفاده می شود که از این جمله می توان به (VPN و SSL/TLSHTTPS) اشاره کرد.
VPN
VPN یک تونل امنیتی بین نقاط ارتباطی برقرار می سازد. تنها سیستم هایی که کلید صحیحی داشته باشند،می توانند از طریق این تونل به شبکه متصل شوند و دیگر سیستم نهای موجود بین سرور و کلاینت قادر به دسترسی و دیدن اطلاعات نمی باشند. با استفاده از VPN، سایت های مختلف می توانند به شکلی ایمن از طریق اینترنت به یکدیگر متصل شوند.
SSL/TLS
یکی از روش های تامین امنیت، کدگذاری اطلاعات می باشد. بدین طریق تنها فردی که مجوز داشته باشد می تواند از اطلاعاتی که ارسال شده استفاده نماید. در این حالت تونل امنیتی مانند VPN وجود ندارد. تکنیک های کدگذاری مختلفی وجود دارد که از این قبیل می توان به WEP، SSL و WPA اشاره کرد که دو مورد آخر مربوط به شبکه های بی سیم می باشند. هنگامی که از SSL یا H-TPS استفاده می کنیم، تمام اطلاعات ارسال شده از طریق شبکه کدگذاری می شوند و تنها گیرنده مجوزدار قادر است این اطلاعات را باز نماید.
حفاظت از اجزا / ردیابی ورود بدون مجوز
هر شبکه می تواند در خطر تهاجم قرار داشته باشد. مهاجم می تواند به سیستم یا امنیت شبکه آسیب برساند. مهاجمانی همچون ویروس ها، کرم ها و تروجان ها امروزه بسیار رایج شده اند. برای غلبه بر این تهاجمات از فایروال ها و آنتی ویروس ها استفاده می شود و سیستم های کاربری مجبورند تا به طور مداوم اطلاعات خود را از طریق شرکت های سازنده، به روز کنند. هنگامی که یک LAN به اینترنت متصل می شود، فایروال باید فعال باشد. فایروال به منزله یک نگهبان است که از ورود اطلاعات مضر و غیرمجاز از طریق اینترنت به شبکه جلوگیری می نماید. از فایروال همچنین می توان جهت فیلتر کردن انتقال اطلاعات و یا محدود کردن دسترسی نیز استفاده کرد.
امنیت در شبکه های بی سیم
با توجه به ماهیت ارتباط بی سیم، هر جا که یک سیستم بی سیم موجود باشد، امکان ورود به شبکه وجود دارد، پس نیاز امنیتی در شبکه های بی سیم بیشتر از سایر شبکه ها است. رایج ترین استاندارد به کار رفته در شبکه های بی سیم، WEP می باشد. در این سیستم از کدگذاری RSA بر پایه RC4 استفاده شده است و از دسترسی افراد غیرمجاز جلوگیری می شود، اما در این روش خود کلید، قفل گذاری نمی شود و قفل می تواند باز شود. به همین دلیل این سیستم یک سیستم امنیتی پایه و ساده می باشد. یک کلید WEP به طور معمول متشکل از (۶۴)۴۰ یا ۱۲۸ بیت می باشد. برای تقویت امنیت شبکه های بی سیم، می توان از فیلترینگ آی پی یا MAC نیز استفاده کرد.
امروزه از استانداردهای جدیدی همچون WPA استفاده می شود که سطح امنیتی را بسیار افزایش داده و کمبودهای استاندارد WEP را جبران نموده است.
نظر خود را بنویسید